وب سایت نماوا - فرناز آشفته‌فرد: اگر در صنعت فیلم و سرگرمی یک شغل باشد که به‌اندازه کافی به آن توجه نمی شود، آن شغل مسئول انتخاب بازیگر است. ممکن است یک فیلم یا مجموعه تلویزیونی کارگردان و خط داستان عالی داشته باشد، اما اگر بازیگر فیلم مناسب نقش نباشد باید از موفقیت آن مجموعه چشم بست.
قطعاً در بیشتر موارد انتخاب بازیگر های به خوبی صورت می گیرد. آیا می توانید «عطش مبارزه» The Hunger Games را بدون جنیفر لارنس Jennifer Lawrenc تصور کنید؟
در اینجا به ۱۵ تا از بد ترین انتخاب بازیگر های در دنیای سینما و تلویزیون در همه دوران نگاهی می‌اندازیم. با دیدن این لیست متوجه خواهید شد که یک انتخاب نادرست چطور می تواند یک فیلم خوب را نابود کند.
۱۵. جانی دپ در The Lone Ranger
هرزمان که هالیوود به بازیگری برای پوشیدن لباس های خاص و گریم سنگین نیاز داشته باشد به سراغ جانی دپ Johnny Depp می رود. هر چند انتخاب دپ برای فیلم هایی مثل «ادوارد دست قیچی» Edward Scissorhands و «دزدان دریایی کارائیب» Pirates of the Caribbean بسیار مناسب بود، اما نقش تونتو در «رنجر تنها» اصلاً برای او مناسب نبود.
شاید به این دلیل باشد که دپ به عنوان یک سفیدپوست، سعی در ایفای نقش یک آمریکایی بومی را داشت و یا نقش تونتو را زیادی شبیه جک اسپارو بازی کرد. هر کدام از این دلایل که باشد، این فیلم یکی از اشتباهات بزرگ و از لحاظ فرهنگی بی‌ملاحظه دیزنی به حساب می آید.
۱۴. کالین هنکس در Dexter
دکستر مورگان در مدت ۸ سال پخش سریال با برخی آدم های شرور رو به رو شده که از برجسته‌ترین آن ها می توان به برایان موزر و ترینیتی قاتل اشاره کرد؛ اما چطور در فصل هفتم همه چیز بهم ریخت؟
به نظر می رسد انتخاب کالین هنکس Colin Hanks برای نقش تراویس مارشال هنوز جای کار بسیار داشت. کالین هنکس هم مانند پدرش (تام هنکس) برای بازی در نقش سردسته قاتل‌ها، زیادی معصوم و خوب است.
۱۳. مایک مایرز در Dr. Seuss’ The Cat in the Hat
پس از موفقیت جیم کری Jim Carrey در «چگونه گرینچ کریسمس را دزدید» How the Grinch Stole Christmas سال ۲۰۰۰، مایک مایرز Mike Myers کمدین شانس خود را در ایفای نقش دکتر سئوس در «گربه کلاه‌به سر» امتحان کرد. اشتباه بزرگی بود.
در ابتدای فیلم با صحنه های احمقانه و خارج از کنترلی رو به رو می شویم که در طول ۸۲ دقیقه به شدت برای بیننده آزار دهنده می شود. بدتر از هر چیز، شوخی های خاص مایرز است که برای مخاطبان بزرگ‌سال نفرت‌آور و برای مخاطبان کودک بسیار نامناسب است.
۱۲. دنیس ریچاردز در The World Is Not Enough
چهره دنیس ریچاردز Denise Richards برای بازی در نقش یکی از دختران سری فیلم های جیمز باند فوق العاده است، اما انتخاب او برای نقش یک فیزیکدان هسته‌ای در نوزدهمین فیلم جیمز باند («دنیا کافی نیست») انتخاب عجیبی بود.
برای هیچ‌کس قابل‌پذیرش نبود که ریچاردز یک متخصص سلاح است. ارتباط سطحی او با بازیگر مقابلش نیز همه چیز را بدتر می کرد.
۱۱. جسیکا هنویک، کیشا کاستل-هیوز و روزابل لورنتی سلرز در Game of Thrones
اینکه از مار‌های شنزار شبکه اچ بی او به عنوان «مار‌های بی خاصیت» یاد می شود دلیل خاصی دارد. این بازیگر‌ها انتخاب های بسیار بدی هستند. درحالی‌که جرج آر. آر مارتین George R. R. Martin این شخصیت ها را در قالبی درنده به نگارش در آورده بود، کاستل-هیوز Castle-Hughes، هنویک Henwick و لورنتی سلرز Rosabell Laurenti Sellers از پس این نقش ها برنیامدند.
۱۰. پل شنایدر در Parks and Recreation
از همان روز اول پخش سریال «پارک ها و تفریحات»، پل شنایدر Paul Schneider در نقش مارک برنداناویکس عضو ناسازگار این پروژه موفق بود. اینکه چرا او این نقش را پذیرفت حتی برای خود شنایدر هم یک معما است. او در مصاحبه ای گفته بود: «این تجربه برایم بسیار عجیب بود».
در قسمت های پایانی فصل دوم، درست پیش از ترقی سریال به عنوان یکی از محبوب ترین مجموعه های تلویزیونی، شنایدر از پروژه خارج شد.
۹. بن افلک در Daredevil
«بی‌باک» هیچ وقت فیلم موفقی به حساب نمی آمد، اما حالا که سریال آن از شبکه نت فلیکس پخش می شود، بیشتر این سؤال مطرح می شود که واقعاً چه در سر مارک استیون جانسون Mark Steven Johnson کارگردان برای انتخاب بن افلک Ben Affleck در نقش مت مارداک گذشته است.
حتی یک بار هم نشد که ببینیم افلک متوجه نابینا بودن شخصیتش در فیلم است و تلاش او برای قوی به نظر رسیدن، بسیار سست و احساسی از آب درآمد. تاد مک‌کارثی منتقد ورایتی نوشته: ««بی‌باک» در سرزمین ابرقهرمان های واقعی، متظاهری بیش نیست».
۸. جان وین در The Conqueror
جان وین John Wayne اسطوره فیلم های آمریکایی، یک مرد سفیدپوست اهل ایالت آیووا است. پس چطور در سال ۱۹۵۶ برای نقش چنگیزخان رئیس در «فاتح» انتخاب شده است؟ انتخاب او نه تن ها نوعی توهین به حساب می آید، بلکه برخی عقیده دارند این کار بسیار مهلک بوده است.
از ۲۲۰ نفر عوامل فیلم، ۹۱ نفر بر اثر سرطان فوت کردند که وین و دیک پاول Dick Powell کارگردان هم شامل این لیست می شوند. هر چند این ادعا هرگز تائید نشد، عده زیادی دلیل مرگ عوامل «فاتح» را محل فیلم برداری کار در منطقه آزمایش هسته‌ای اوتا می دانند.
۷. وینس وان در True Detective
انتخاب وینس وان Vince Vaughn در نقش فرانک سمیون قاتل در «کارآگاه حقیقی» نسبت به نقش دیگرش در باز سازی فیلم «روانی» Psycho اشتباه فاحش‌تری بود. طرفداران سریال به‌قدری از حضور او ناراضی بودند که شایعه ای مبنی بر متوقف شدن سریال به راه افتاد.
۶. کامرون دیاز در Gangs of New York
«دارو دسته نیویورکی‌ها» فیلم پر بازیگری است که اجرا‌های بی نظیری از لئوناردو دی‌کاپریو Leonardo DiCaprio، دانیل دی-لوئیس Daniel Day-Lewis و لیام نیسون Liam Neeson را به همراه دارد.
در کنار این ستارگان، کامرون دیاز Cameron Diaz نقش جنی اوردین را بازی می کند که تلاش خنده دار او برای داشتن لهجه ایرلندی حواس بیننده را کاملاً پرت می کند. این درحالی‌که است که این بازیگر باید نقش یک جیب‌بر شجاع که همه چیز را پیچیده‌تر می کند به اجرا در آورد.
۵. توفر گریس در Spider-Man ۳
شخصیت ونوم در مجموعه کمیک های اسپایدرمن، یک فرد شرور پر ابهت فرازمینی است؛ اما در نسخه سام ریمی Sam Raimi این شخصیت شبیه به کاراکتر اریک فورمن («That ’۷۰ s Show») شده است.
هیچ بازیگری دوست ندارد به نقش های مشابه ارجاع داده شود، اما کسی که توفر گریس Topher Grace را انتخاب کرده باید حدس می زد مخاطبان فیلم، گریس خردسال شیرین در «That ’۷۰ s Show» را به یاد خواهند آورد. تلاش گریس قابل‌تقدیر است، اما دیدن او در نقش ونوم برای هیچ‌کس خوشایند نبود.
۴. روبی رز در Orange Is the New Black
روبی رز Ruby Rose یک هنرمند فوق العاده است، اما بازی او در نقش استلا کارلین در «نارنجی مد جدید است» چطور؟ انتخاب رز در این نقش، حس واقعیت را از کل مجموعه گرفت. بیش از این، او برای زندانی بودن زیادی با طراوت و مرتب به نظر می رسید.
۳. کیانو ریوز در Bram Stoker’s Dracula
متأسفانه تلاش کیانو ریوز Keanu Reeves برای داشتن لهجه بریتانیایی نتیجه موفقی نداشت. قرار بود «دراکولای برام استوکر» فیلم سیاه و ترسناکی باشد، اما با بازی ریوز در نقش جاناتان هارکر که مدام از لهجه مورد نظر در فیلم دور می شد و سعی در همسان‌سازی خود با گری اولدمن Gary Oldman و وینونا رایدر Winona Ryder در بیان دیالوگ هایش داشت، نتیجه کار را به یک کار طنز تبدیل کرد.
۲. همه به جز رامپل استیلتسکین در Once Upon a Time
واقعاً چطور هنوز پخش این سریال ادامه دارد؟ و چه کسی مسئول انتخاب بازیگر‌های است؟ از سفیدبرفی گرفته تا شاهزاده دلربا، هیچ کدام ظاهر یا مهارت بازی در نقش یک شخصیت واقعی در داستانی فانتزی را ندارند. تنها رابرت کارلایل Robert Carlyle در نقش رامپل استیلتسکین کوتوله خوش درخشیده است.
۱. گری اولدمن در Tiptoes
انتخاب بازیگر‌های بسیار بدی در طی سالیان دراز در سینما و تلویزیون صورت گرفته است، اما هیچ کدام به‌اندازه بازی گری اولدمن در نقش یک کوتوله در «کوتاهی پا مشکلی نیست» سال ۲۰۰۳ بغرنج نبوده است.
گرچه فیلم شامل بازی های خوبی از کوتوله‌های واقعی مثل پیتر دینکلیج Peter Dinklage و مایکل جی. اندرسون Michael J. Anderson می شود، اما بازیگردانی که اولدمن را برای نقش سردسته آن ها انتخاب کرده، اعتقاد فرهنگی فیلم که قرار بود از ابتدا الهام بخش باشد را زیر سؤال برده است.
منبع: cheatsheet
